MİRACIM OL…
Hüzün yılıydı senin için…
Vefakar eş Hatice’ül Kübra yoktu artık…
Kol kanat geren amca Abdülmütttalip…
Taif’te sana yönelen taşlar…
Merhamet dilenerek değdi mübarek tenine…
En savunmasız…
En çaresiz…
En güçsüz kaldığını sandığın anda…
İnsanlığın tahayyül edemeyeceği…
Aklın sınırlarının kafi gelmeyeceği nimetlerle...
Hüzünlenen gönlüne ferahlık verdi Yüce Mevla…
…
Beş vakit huzuruna gelme nimetiyle…
Ümmetinin Şirk koşma haricindeki günahlarından arınma ümidiyle…
Amenerrasülü ile döndün kutlu yolculuktan…
En zorlu gördüğün zamanda
En güçlü kıldı Yaradan…
…
Cihanın güneşi…
Kainatın Efendisi…
Sevgililerin en Sevgilisi…
Her Peygamberin “Nefsi! Nefsi” nidalarıyla inlettikleri gölgesi olmayan mahkeme-i Kübra alanında;
“Ümmeti! Ümmeti!” diyen sana
Ümmet olabilmek nasip olur mu bize?
Şefaatini dilenecek el, yüz, vücud olabilir miyiz alem-i mahşerde?
La İlahe İllallah nidalarımıza Muhammedün Resulullah’lar eşlik eder mi dilimizde?
…
Mevla’ya kulluk,
Sana ümmet olmak niyazımız Ya Resulullah…
Sana en sıkıntılı zamanında ferahlık verenden
Sıkıntılarımıza ferahlık,
Dertlerimize deva…
Hastalıklarımıza şifa…
Borçlarımıza eda…
İsyankar nefsimize dizgin…
Nimetine nankör bedenimize ibadet aşkı…
Ruhumuza Şeytani aleyhinlane’den uzaklık…
Hayatımıza İslami bir yol diliyoruz…
Dileniyoruz…
Dileniyoruz…
Dileniyoruz…
…
Ya Rabbi,
Habibini Miracınla nimetlere gark ettin…
Bizleri de Habibinin Miracıyla miraçlandır Allahım!
İki Cihan Serveri senden her ne istediyse,
Ümmetine de ver…
Kainatın Efendisi her nelerden sakındı ise
Ümmetini de onlardan muhafaza eyle…
Ve bizleri O’ nun ümmeti olmakla müşerref kıl…
…
Tüm İslam Alemi’nin…
Ülkemizin…
Memleketimizin…
Ailemizin…
Miracını hayırlara tebdil eyle Allahım!
Amin…
Amin…
Amin…
